Θρησκευτικός Τουρισμός

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στα Πίσια είναι χτισμένος πάνω σε παλαιό ασκηταριό βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον βράχο των Γερανείων και λίγο πάνω από την ομώνυμη πηγή. Είναι σπηλαιώδης ναός, το ιερό του βρίσκεται σε σπηλιά μεγάλου βράχου. Ο σημερινός ναός θεμελιώθηκε το 1956 από μαστόρους των Πισίων και εορτάζει στις 23 Απριλίου

Ο ιερός ενοριακός ναός της Αγίας Παρασκευής  είναι καθημερινά ανοικτός.

Λειτουργεί με το τυπικό πρόγραμμα της ενορίας.

Τηλέφωνο επικοινωνίας 2744079787 

Νεότερος ναός κτισμένος επί του δρόμου Πισίων  Σχίνου το έτος 1956 από την οικογένεια Αγγέλου. Εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου.

Είναι κτισμένη το 1996, στα ερείπια παλαιότερης μονή, από την οικογένειά Σακελλαρίου. Βρίσκεται στην περιοχή σκάλα γερακίνας πάνω από το επίνειο των Πισίων, τον Σχίνο και λίγα μέτρα από τον αρχαιολογικό χώρο. Εορτάζει στις 17 Ιουλίου. 

Ο ναός του Αγίου Αθανασίου, γνωστός και ως Μαη – Θανάσης λόγω του εορτασμού του στις 2 Μαϊου (ανακομιδή λειψάνων Αγ. Αθανασίου Επισκόπου Αλεξανδρείας), είναι κτισμένος σε δασώδη περιοχή στα Γεράνεια όρη στις παρυφές του ορεινού οικισμού Πισσίων,  σε υψόμετρο 530μ και 15 χλμ βόρεια της πόλης του Λουτρακίου.

Ο αρχαιολογικός χώρος του Ηραίου στο ακρωτήριο της ομώνυμης χερσονήσου, οι αρχαίες πόλεις Οινόη, Πείραιον (Περαία Χώρα) και Θέρμες, αλλά και ναοί των βυζαντινών χρόνων και της Τουρκοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή μαρτυρούν την ιστορία και τη σημασία του τόπου στο πέρασμα των αιώνων.

Ο ναός ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του μονόχωρου δρομικού ναού και στεγάζεται με καμάρα, την οποία ενισχύουν δύο κτιστά σφενδόνια. Φέρει ημικυκλική αψίδα Ιερού και ημικυκλική κόγχη Ιεράς Πρόθεσης εγγεγραμμένη στο πάχος του ανατολικού τοίχου. Είναι κτισμένος με αργολιθοδομή και κονίαμα, με παρεμβολή πλίνθων στους αρμούς.

Η είσοδος στο εσωτερικό του Ναού γίνεται από τοξωτό άνοιγμα στον δυτικό τοίχο, με περιθύρωμα από λαξευμένους ασβεστόλιθους.

Επάνω από την είσοδο διαμορφώνεται τυφλό αψίδωμα, που διατηρεί ίχνη της αρχικής τοιχογραφίας του επώνυμου αγίου του ναού, του Αγίου Αθανασίου Επισκόπου Αλεξανδρείας.

Το Ιερό χωρίζεται από τον κυρίως ναό με κτιστό τέμπλο, στο οποίο ανοίγονται δύο τοξωτές πύλες, μία προς την κόγχη του Ιερού και μία προς την κόγχη της Ιεράς Πρόθεσης. Τετράγωνο άνοιγμα στο νότιο τμήμα της στέγης του Ιερού χρησιμεύει στον φωτισμό και αερισμό του.

Ο ναός είναι κατάγραφος με καλής τέχνης παραστάσεις λειτουργικού περιεχομένου, αφηγηματικές σκηνές, μεμονωμένες μορφές και ποικίλα διακοσμητικά θέματα. Σύμφωνα με επιγραφή στο δυτικό μέτωπο του ανατολικού σφενδονίου, τις τοιχογραφίες αγιογράφησε το έτος 1638 ο Θηβαίος ιερομόναχος Σεραφείμ Κουλούρης. Πρόκειται για το μοναδικό μέχρι σήμερα γνωστό έργο του συγκεκριμένου ζωγράφου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίληψη στην επιγραφή πληροφοριών που αφορούν αποκλειστικά στην ιστόρηση του ναού, με απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην οικοδόμησή του, γεγονός που δηλώνει ίσως τη μεσολάβηση ικανού διαστήματος ανάμεσα στην ανέγερση και την τοιχογράφηση του κτίσματος.

Στοιχείο σημαντικό επίσης για την ιστορία του ναού αποτελεί η ανεύρεση δύο μαρμάρινων υστεροβυζαντινών πλακών που φέρουν ανάγλυφο διάκοσμο, ο οποίος ανάγεται στον 13ο αιώνα.

ο Ιερό, το τεταρτοσφαίριο της κόγχης καταλαμβάνει η Πλατυτέρα – δεόμενη Παναγία και τον ημικύλινδρο ο Μελισμός με δύο συλλειτουργούντες ιεράρχες – Μέγας Βασίλειος και Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Στην παράσταση του Μελισμού εντάσσονται δύο ακόμη συλλειτουργούντες ιεράρχες, που εικονίζονται στον ανατολικό και στον νότιο τοίχο του Ιερού – Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος και Αγ. Νικόλαος.

Στην κόγχη της Ιεράς Πρόθεσης ζωγραφίζεται η Άκρα Ταπείνωση, ο Αγ. Πρόχορος και το βρέβιο του ναού (αναγράφονται τα ονόματα δωρητών του ναού και του αγιογράφου, που μνημονεύει ο ιερέας) και στο μέτωπο της κτιστής τράπεζάς της η παράσταση «λέων και ασπίς εγείρονται». Η καμάρα του ναού κοσμείται με πέντε μετάλλια, από τα οποία το κεντρικό καταλαμβάνει ο Παντοκράτωρ. Στην υπόλοιπη επιφάνεια της καμάρας αναπτύσσονται σκηνές του Δωδεκάορτου.

Επιπλέον αφηγηματικές σκηνές παριστάνονται στους κάθετους τοίχους. Η Δευτέρα Παρουσία καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο τον δυτικό τοίχο, ενώ εικονογραφικές λεπτομέρειες από τους Αίνους, ποικίλα όντα, φυσικά φαινόμενα και στοιχεία, από τους στίχους 7, 8 και 10 του ψαλμού 148, εικονίζονται στο δυτικό τμήμα του νότιου τοίχου. Διδακτικές παραστάσεις κολασμών ζωγραφίζονται στην κατώτερη ζώνη του βόρειου τμήματος του δυτικού τοίχου και συνεχίζονται στην αντίστοιχη ζώνη του βόρειου τοίχου, ακόμη και εντός του Ιερού, όπου υπόμνηση προς τον ιερέα του ναού αποτελεί η ρεαλιστική παράσταση ιερέα που πριονίζεται και καίγεται στην πυρά από δαίμονες.

Το Άγιο Μανδήλιο και το Άγιο Κεράμιο μαζί με τους τέσσερις Ευαγγελιστές σε μετάλλια εικονίζονται στο ανατολικό και δυτικό μέτωπο των δύο κτιστών σφενδονίων, ενώ ολόσωμοι ‘Αγιοι καταλαμβάνουν τις υπόλοιπες επιφάνειες των κάθετων τοίχων του ναού και των παραστάδων των σφενδονίων.

Το μνημείο, υποστηριζόμενο με πυκνό σύστημα ξύλινων υποστυλώσεων και αντιστηρίξεων, κινδύνευε με ολική κατάρρευση λόγω των φθορών από το πέρασμα του χρόνου, των επιπτώσεων του σεισμού του 1981 και της επίχωσης του νότιου τμήματος του από το πρανές του παρακείμενου σε υψηλότερο επίπεδο δρόμου. Για την αντιμετώπιση των σοβαρών δομικών, οικοδομικών και αισθητικών προβλημάτων συντάχθηκε μελέτη από ειδικό γραφείο μηχανικών, με χρηματοδότηση του Δήμου Λουτρακίου – Περαχώρας – Αγίων Θεοδώρων.

Μελέτη συντάχθηκε και για τη συντήρηση του ζωγραφικού διακόσμου του Ναού από αρχαιολόγους και συντηρητές αρχαιοτήτων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας.

Το έργο εντάχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από το  ΕΣΠΑ Δυτικής Ελλάδας – Πελοποννήσου – Ιονίων Νήσων 2007 – 2013 και εκτελέστηκε με αυτεπιστασία από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας.

Οι εργασίες διήρκεσαν από τον Φεβρουάριο του 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2015.

Στο πλαίσιο του έργου:

• Πραγματοποιήθηκαν αποψιλώσεις βλάστησης και καθαρισμοί στο άμεσο περιβάλλον του ναού, καθώς και εκτεταμένες αποχωματώσεις στον περιβάλλοντα χώρο με σκοπό την κατασκευή αποστραγγιστικής τάφρου για την αντιμετώπιση της ανερχόμενης υγρασίας. Στο πλαίσιο των εργασιών διενεργήθηκαν διερευνητικές ανασκαφικές τομές, οι οποίες απέδωσαν αριθμό ταφών και ανακομιδών, ως επί το πλείστον της εποχής της Τουρκοκρατίας.
• Έγιναν εκτεταμένες συμπληρώσεις λιθοδομών στα ανώτερα τμήματα του βόρειου και νότιου τοίχου και τοπικά σε σημεία αποδιοργανωμένης λιθοδομής στην τοιχοποιία.
• Τα θεμέλια του ναού ενισχύθηκαν με την κατασκευή περιμετρικού χαλινού από οπλισμένο σκυρόδεμα, καθαιρέθηκαν από την τοιχοποιία τα νεώτερα επιχρίσματα, τα σαθρά κονιάματα και τα νεώτερα τσιμεντοκονιάματα και ακολούθησαν βαθύ αρμολόγημα και ενέματα στην εξωτερική επιφάνεια της λιθοδομής. Καθαιρέθηκαν, επίσης, οι αποδιοργανωμένες λιθόκτιστες αντηρίδες που είχαν προστεθεί σε μεταγενέστερη της αρχικής φάση, δεδομένου ότι, μετά την ενίσχυση της τοιχοποιίας, δεν υφίσταντο λόγοι διατήρησής τους.
• Απομακρύνθηκε με αδιατάρακτη κοπή η επίστρωση σκυροδέματος από τη στέγη, ανακατασκευάσθηκε το τμήμα του θόλου που είχε καταρρεύσει, εξυγιάνθηκε το εξωρράχιο της θολοδομίας, τοποθετήθηκε λίθινο γείσο και η στέγη καλύφθηκε εκ νέου με κεραμίδια βυζαντινού τύπου.
• Καθαιρέθηκε το τσιμεντοκονίαμα στο δάπεδο του ναού αποκαλύπτοντας τμήμα του παλαιού δαπέδου, με λίθινες και κεραμικές πλάκες, το οποίο στερεώθηκε και παρέμεινε ορατό. Το υπόλοιπο δάπεδο του ναού διαμορφώθηκε με επίστρωση νέων λίθινων πλακών.
• Διαμορφώθηκε ο περιβάλλων χώρος του ναού με την κατασκευή τοίχου στη νότια και ανατολική πλευρά για τη συγκράτηση των επιχώσεων της παρακείμενης, με υψομετρική διαφορά από το μνημείο, οδού, τη δημιουργία λιθόστρωτου περιμετρικά του ναού, την κατασκευή κρήνης, καθιστικού πάγκου και λίθινης σκάλας πρόσβασης στο χώρο.
• Στερεώθηκε ο ζωγραφικός διάκοσμος, καθαιρέθηκαν τα επιχρίσματα και αποκαλύφθηκαν τοιχογραφίες στην κατώτερη ζώνη των τοίχων του ναού και στους ορθοστάτες της θύρας. Επίσης, επιχρίστηκαν τα τμήματα των τοίχων που δεν διατηρούσαν τοιχογραφίες, ώστε να αναδειχθεί στο σύνολό του ο εσωτερικός χώρος, και πραγματοποιήθηκε συντήρηση και αισθητική αποκατάσταση της ζωγραφικής επιφάνειας.

• Με την ολοκλήρωση του έργου αποκαταστάθηκε ο σημαντικός για την ιστορία της περιοχής ναός του Αγίου Αθανασίου και αποδόθηκε στην τοπική κοινωνία ένα βυζαντινό μνημείο πλήρως στερεωμένο και προσβάσιμο.

  Ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου, με Υπουργική Απόφαση του 1962, έχει χαρακτηρισθεί ως αρχαιολογικός χώρος (βυζαντινό μνημείο).

  Ο ιερός ναός είναι επισκέψιμος (τηλ. επικοινωνίας για επίσκεψη – ενορία Αγ. Παρασκευής Πισσίων – 2744079778}

Δυτικά του χωρίου Κυράς Βρύσης Ισθμίας και σε απόσταση δύο χιλιομέτρων περίπου, στον οικισμό «ΑΡΙΩΝ», βρίσκεται το όμορφο παρεκκλήσι της «Μεταμόρφωσης Σωτήρος».

Το Παρεκκλήσι ξεκίνησε να κατασκευάζεται το έτος 2001, από τον Σύλλογο και τους κατοίκους, βοηθούμενοι και από καλούς φίλους. Τελείωσε πολύ σύντομα το έτος 2002, πλήρες εξοπλισμένο και αγιογραφημένο.

Εορτάζεται στις 6 Αυγούστου, όπου προσέρχεται πολύς κόσμος από την γύρω και ευρύτερη περιοχή.